Choroby oczu

Do zwyrodnienia plamki żółtej dochodzi wtedy, gdy część oka odpowiedzialna za widzenie centralne– czyli za to co widzimy patrząc prosto – przestaje odpowiednio działać. Środek obrazu staje się niewyraźny, podczas gdy widzenie peryferyjne pozostaje nienaruszone. Choroba ta najczęściej występuje u osób po 50 roku życia.

Jeśli oczy są zaczerwienione i swędzą, czemu towarzyszy czasami osadzanie się na rzęsach kleistej wydzieliny, możemy mieć do czynienia z zapaleniem spojówek. Zapalenie to zazwyczaj ustępuje w ciągu kilku tygodni. Jeżeli utrzymuje się dłużej, zwróć się do lekarza.

Choroba ta rozwija się, gdy płyn wypełniający przednią część oka nie może z niego prawidłowo odpływać, co powoduje wzrost ciśnienia w gałce ocznej. Podwyższone ciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia nerwu wzrokowego (łączącego oko z mózgiem) i włókien nerwowych siatkówki (wrażliwej na światło błony znajdującej się w tylnej części oka). Skutkiem tych zmian może być trwała utrata widzenia. Czynniki ryzyka wystąpienia jaskry obejmują: występowanie choroby w rodzinie, migreny, wysokie ciśnienie tętnicze oraz otyłość. W przypadku wczesnego wykrycia i podjęcia leczenia możliwe jest spowolnienie lub zatrzymanie postępu choroby przez zastosowanie farmakoterapii, zabiegu laserowego lub chirurgicznego.

Postępująca choroba oczu polegająca na osłabieniu prawidłowo rozwiniętej rogówki i zmianie jej kształtu na stożkowaty. Stożkowaty kształt załamuje światło wnikające do oka, powodując postępującą krótkowzroczność oraz problemy związane ze zniekształconym lub rozmytym obrazem. Stożek rogówki może wystąpić w jednym lub obu oczach. Często zaczyna się u nastolatków lub młodych dorosłych (przed 25 rokiem życia). Przyczyny występowania stożka rogówki są złożone i obejmują predyspozycje genetyczne oraz nadmierną ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe.